CPO VANUIT ONS

Allemaal sprongen we, de Amundsenhoffers, vol enthousiasme, ondernemersdrift, energie, moed, creativiteit en dromen dit project in. En gelukkig zijn we daar nog steeds heel blij mee! Project Amundsenhofje hanteerde een open inschrijving, dus iedereen die interesse had kon mee doen, volgens het principe; wie het eerst komt, wie het eerst maalt. Het animo voor de infoavonden was erg wisselend. Ondanks veel flyeren en advertenties op diverse sites en krantjes was het eerst best lastig om de groep compleet te krijgen. Echter toen een gezin in een vrij laat stadium besloot er toch uit te stappen, bleken we ineens overspoeld door geïnteresseerden. Allemaal enthousiaste mensen, klaar om een sprong te wagen . . .

Gelukkig rijzen de CPO projecten in Amsterdam nu als paddenstoelen uit de grond, maar wij kunnen ons gerust wel één van de pioniers noemen. Het was een enorme weg die we hebben moeten afleggen en waarvan het einde nog steeds niet helemaal in zicht is. Met onderweg soms hindernissen, meevallers en zelfs een aantal afvallers. We hebben hordes moeten nemen die soms onmogelijk leken en deadlines gehaald die soms toch flexibeler bleken dan opgesteld. Bovenal hebben we veel risico genomen met het aangaan van dit avontuur; stel je voor dat je een project instapt met een groep mensen die je nog niet kent, waarbij je niet weet hoeveel kans van slagen het project daadwerkelijk heeft. Waarbij je niet zeker weet of het financieel geschatte plaatje wel klopt en of je de realisatie überhaupt gefinancierd gaat krijgen. Waarin je niet weet wat het project eigenlijk precies inhoudt, hoeveel werk het van je gaat vragen, wat er allemaal geregeld moet worden en of de buurt hier eigenlijk wel op jullie zit te wachten. 

Een dergelijk project vraagt bloed, zweet en tranen en voor sommigen in periodes zelfs een parttime baan! Maar wat het zo de moeite waard maakt is de energie die je van elkaar krijgt als er weer een mijlpaal is gehaald, als er geweldige nieuwe inzichten en ideeën boven tafel komen, als je weet dat je nu al een goed contact opbouwt met je toekomstige buren. Als je voelt dat iedereen fantaseert en elkaar inspireert op het gebied van duurzaamheid, inrichting, principes, communicatie, kinderen, tuinieren, koken, afwerking, gebruik van de Hof en noem maar op.

We hebben met veel regelmaat contact gehad en overleg gevoerd met de gemeente; er was nog geen bestemmingsplan of omgevingsvergunning, we hadden te maken met een ontwerp, met welstand, met de eisen vanuit de gemeente, vergaderingen met de groep, met de architect en de procesbegeleider. De groep was tot de zomer van 2014 nog niet eens compleet, en er zaten nota bene nog krakers in de oude school!

De krakers hebben ons geprobeerd te bestempelen als “kapitalistische miljonairs” maar wat zij zich wellicht niet hebben gerealiseerd is dat mensen die echt bulken van het geld niet zo snel zoveel werk in iets zouden steken om juist geld uit te sparen. Voor veel van ons was het financieel niet haalbaar om binnen Amsterdam een koopwoning te vinden die ons de ruimte gaf waar we naar zochten (ruimte in vierkante meters als wel in ruimte voor creativiteit). En al helemaal niet mogelijk om ons ideaal van een duurzamer leven na te kunnen streven . . .

Gelukkig merkten we op de buurtbijeenkomsten van het buurtplatform Robbert Scott, dat we heel welkom waren en dat er helemaal niet met argusogen naar ons werd gekeken. Sterker nog, het bleek een vraag te zijn vanuit de buurt; om “ogen” te hebben op het plein. Bovendien was het pand al twee tot drie jaar zwaar verwaarloosd en dus nodig aan een opknapbeurt toe! We zijn heel blij met het goede contact dat er nu al ligt met een aantal buurtbewoners van de Amundsenweg, Fridtjof Nansenhof , Robbert Scottstraat en de Orteliusstraat. Buurtcohesie is voor ons een belangrijk goed, we hebben er zin in.

Hopelijk ontmoeten we elkaar snel, om nader kennis te maken!